Om los te komen speelden zij spellen als "hoopje" (met zijn allen op één iemand duiken), "paardje rijden en elkaar eraf boksen" en touwtrekken zonder touw. Ze waren helemaal opgewarmd. Het was lachen en theater. Ik wou dat ik 15 was en weer op toneel ging.
Na de opwarmer hebben we een filosofisch gesprek gevoerd over verantwoordelijkheid. Wat is dat eigenlijk?
"Verantwoordelijkheid is dat je een taak op je neemt met het risico dat het fout gaat en als dat zo is, is het jouw schuld", was een van de opmerkingen. Zo. Daar kunnen we alvast wat mee.Hebben kinderen van 12 al verantwoordelijkheid?
Daar waren de meningen over verdeeld. Aan de ene kant "moet je gewoon in je leven levenskennis opdoen en daar ben je nog niet mee klaar op je 12e." "Sommigen op hun 18e ook nog niet trouwens", en "sommige mensen leren het nooit! Die worden nooit volwassen en die nemen nooit verantwoordelijkheid."
"Als je zelf nog niet verantwoordelijkheid neemt, dan hebben je ouders het voor je." "Maar eigenlijk is dat gek, want je kiest toch zelf behoorlijk wat dingen in je leven. Ook op je 12e al...."
"Trouwens, als je kind aan de drugs gaat, is het niet jouw schuld, als ouder. Daar hebben de ouders dus niet 100% verantwoordelijkheid, want een kind kiest zelf wat hij met zijn leven doet."
Of niet? Want "wat weet een kind daar nou van, als hij eraan begint?" Maar.... "waarom zou een kind aan de drugs willen zo jong, dan is er toch iets misgegaan in de opvoeding: toch een fout van de ouders!"
Het is een geleidelijke schaal, kwamen we achter, van groeiende verantwoordelijkheid.
Bovendien, "je weet niet wat je niet wat je kiest, als je jong bent, dus je kan die verantwoordelijkheid nog niet dragen."
Deze wijsheden en nog veel meer komen misschien wel in het stuk terecht. Verwerkt in het script dat ze nu aan het schrijven zijn.... Spannend. We kijken ernaar uit!
